آبسرد شهری بود که می توانست پایتخت گل و گیاه ایران باشد اما در حالا این شهر دیگر حرفی برای گفتن در بخش تولید گل و گیاهان زینتی نداشته و صنعت پرورش گل در این شهر نفس های آخر خود را می کشد.

حالا دیگر به جزء چند گلخانه کوچک سنتی که آن هم به کشت گلهای کم دوام گلایول و لیلیوم و بعضاً داودی اختصاص یافته ،مزرعه یا گلخانه بزرگی که بتواند موتور محرک صنعت تولید گل و گیاهان زینتی در آبسرد باشد را پیدا نمی کنیم.

شهری که زمانی مرکز کاشت انواع گل های شاخه بریده استان تهران بود و محصولات گلخانه های آن زینت بخش سبدهای گل شهروندان در تهران و سایر شهرها بود حالا خود محتاج واردات گل از بازار گل تهران است.

متاسفانه در سالهای اخیر صنعت پرورش گل و گیاه در شهر آبسرد نه تنها پیشرفتی نداشته بلکه پس رفت هم داشته و همان چند گلخانه نیمه مکانیزه نیز جمع شده و مزرعه های چند هکتاری گل های زینتی جای خود را به ویلاهای کوچک و بزرگ داده است.

شهر آبسرد بواسطه آب و هوای مطبوع بویژه در تابستان و همچنین نرخ بالای ریزش نزولات جوی یکی از بهترین مناطق برای احداث گلخانه و تولید گل و گیاه های زینتی در سطح کشور می باشد ولی متاسفانه بی توجهی مسئولان به این ظرفیت بالا در کنار عدم سرمایه گذاری های لازم از سوی بهره برداران و نداشتن دانش کافی ایشان باعث شده که این صنعت در منطقه در شرف نابودی قرار گرفته و گل کاران آبسردی در کمال تاسف بازار را به رقبای پاکدشتی و محلاتی واگذار نمایند.

متاسفانه در حال حاضر کشت گل و گیاه فقط و فقط به تولید گل های شاخه بریده نسبتاً ارزان قیمت کم دوام محدود شده و انحصار کشت نیز در دست بهره برداران عموماً بی سواد افغانی قرار داشته و گلخانه ها نیز اکثراً از نوع سنتی می باشند که همه این موارد سبب شده کشت گل در منطقه توجیه اقتصادی چندان بالائی نداشته و سال به سال از تعداد گلخانه ها کاسته شود.

شهر آبسرد می توانست که پایتخت گل و گیاه ایران شود ولی چنین نشد و ما بازاری را که به راحتی در اختیار داشتیم به رقبا سپردیم و این فرصت گرانقدر را به باد دادیم...!